Żyjemy w świecie, w którym odpowiedni, a przy tym młody wygląd ma bardzo duże znaczenie. Jednym z atrybutów urody jest nienaganna skóra, która już na pierwszy rzut oka decyduje o ocenie naszej atrakcyjności i wieku, stanowiąc także ważną wizytówkę świadczącą niemalże o pozycji człowieka. Dlatego nikogo nie dziwi, że wszelkie metody służące poprawianiu stanu skóry przeżywają istny boom. Ogromny przemysł kosmetyczny, liczne salony piękności i całe rzesze specjalistów od dermatologii estetycznej walczą o to, by była ona coraz piękniejsza. Współczesna moda rozbudza marzenia o idealnej, gładkiej skórze, której nie oszpecają żadne blizny, zmarszczki czy przebarwienia.
Mówiąc o skórze w aspekcie estetyki, zapominamy, że to nasz największy narząd, który spełnia liczne, bardzo ważne funkcje. To dzięki skórze odbieramy wrażenia dotykowe, w jej komórkach zachodzi termoregulacja, melanogeneza – czyli czynność barwnikotwórcza – wydzielanie różnych substancji, regulowanie gospodarki wodno-elektrolitowej, tworzenie witaminy D2 i D3, przetwarzanie cukrów, białek i lipidów. Nie zapominajmy przy tym, że pełni ona ogromnie istotne funkcje ochronne. Bowiem stanowi ona barierę dla czynników chemicznych, biologicznych, mechanicznych i fizycznych, chroniąc przed nimi tkanki i narządy wewnętrzne organizmu. Jeżeli czynniki te uszkodzą jej strukturę, a ubytek sięga co najmniej do skóry właściwej, to powstaje blizna. Blizna jest stanem zejściowym po zagojeniu się ubytku tkanki, ale proces ten nie zawsze przebiega jednakowo.
Ponoć niektóre blizny dodają męskości, ale chyba w dzisiejszych czasach zdominowanych przez kult urody nikt nie marzy o ich posiadaniu.
W zależności od czynnika, który uszkodził ciągłość skóry, dochodzi do powstawania blizn o różnym wyglądzie. Jeżeli np. mechaniczna rana została w sposób planowy wykonana ręką sprawnego chirurga, to po jej zagojeniu praktycznie może nie pozostać żaden ślad. Niestety, najczęściej mamy do czynienia z ranami urazowymi, które niszczą skórę w sposób przypadkowy, a w zestawieniu z indywidualnymi skłonnościami danego organizmu mogą wytwarzać nieestetyczne blizny. Zranienie skóry daje na początku silne zaczerwienioną bliznę, która powoli jaśnieje, przechodząc w kolor perłowy. Jednak taka blizna nigdy nie nabiera kolorytu normalnej skóry, gdyż nie zawiera już pierwotnego barwnika.
Blizny zwykłe są początkowo zgrubiałe i twarde, ale zazwyczaj po okresie od 6 do 12 miesięcy miękną i jaśnieją oraz ogólnie kurczą się, przez co stają się mniej widoczne. Gojeniu się rany najczęściej towarzyszy świąd i pieczenie, które po wygojeniu ustają.
Szczególnie silne objawy mogą występować w przypadku
blizn oparzeniowych. Oparzenia termiczne dzieli się na stopnie zależne od głębokości uszkodzenia skóry. I tak oparzenia I stopnia i powierzchowne II stopnia nie pozostawiają blizn, natomiast głębokie II stopnia obejmujące całą warstwę właściwą skóry oraz wszystkie III stopnia charakteryzują się tworzeniem blizn rozległych i brzydkich. Leczenie ich jest wyjątkowo trudne, a i tak jego efekty estetyczne nie budzą zadawolenie.
Tzw.
blizny zanikowe mogą leżeć nawet poniżej powierzchni skóry, gdyż proces gojenia przebiega z cechami atrofii, czyli zaniku. Z tego typu bliznami mamy do czynienia w przypadku
trądziku, ospy wietrznej oraz nieprawidłowego leczenia sterydami.
Blizny nie pozwalają o sobie zapomnieć zwłaszcza wtedy, gdy zamiast być coraz mniej widoczne, stają się większe, ciemniejsze i twardsze. Takie
przerosłe blizny tworzą się wtedy, gdy gojenie urazu zostało w jakiś sposób zaburzone – m.in. przez drapanie czy zakażenie rany.
Jeszcze inny rodzaj blizn stanowią tzw.
bliznowce, które powstają już po zagojeniu się rany, kiedy na skutek indywidualnej nadmiernej produkcji kolagenu dochodzi do tworzenia się w miejscu zranienia twardej, wybujałej narośli. Taka zmiana oprócz defektu estetycznego może stanowić przyczynę przykrych dolegliwości bólowych.
Blizny przerostowe, zanikowe i bliznowce należą do patologicznych stanów zejściowych gojenia się ubytków skóry, z którymi należy odpowiednio postępować. Trzeba je chronić przed wpływem promieniowania UV oraz wysokich temperatur, czemu mają służyć coraz lepsze środki kosmetyczne. Jednak w najcięższych przypadkach leczenie chirurgiczne może się okazać nieuniknione.
« powrót
